Ik wil nog niet naar huis, nog lange niet.....

Halloo!!! :D

Het is al weer een hele tijd geleden dat ik mijn blog heb geschreven, maar dat betekent ook dat ik weer een hoop te vertellen heb :)
Nadat ik klaar was met mijn vorige blog te typen, hebben we met het gezin Catching Fire gekeken, het tweede deel van de honger spelen. Wat ik verder ook nog die dag had gedaan, was dekentjes vouwen. Heather en Haley zitten namelijk bij de girlscouts, en zij gaan voor hun goldaward, het hoogst haalbare voor girlscouts, en dus ook erg moeilijk om te doen. Voor hun goldaward hebben ze 200 mutsjes en 100 dekentjes gehaakt voor te vroeg geboren baby's. Dit heeft ze ongeveer twee jaar gekost om het allemaal te maken, en ze waren super schattig! Er waren mutsjes in de vorm van een uiltje, en een lieveheersbeestje etc. en de dekentjes waren super klein en zacht. Toen ze allemaal klaar waren hebben we ze opgevouwen en er een lintje omheen gedaan met een klein kaartje waarop stond dat het niet uitmaakt hoe jong het leven is, het laat altijd een afdruk op ons achter. Deze dekentjes waren vooral voor de ouders van kindjes die waren overleden omdat ze te vroeg worden geboren. Heather en Haley hebben de dekentjes naar een ziekenhuis gebracht en ze werden beoordeeld door een jury, en die heeft besloten dat ze de goldaward dubbel en dwars verdiend hebben. Ik weet de datum zo even niet, maar er komt een heel gala voor de girlscouts uit de regio die hun goldaward hebben voltooid (niet zo veel dus, want er gaat een enorm proces aan vooraf) dus daar hebben ze enorm veel zin in.
Op maandag 17 maart was het St. Patricksday. Dit is eigenlijk een Ierse feestdag, maar ze vieren het hier in zo verre dat mensen groen dragen op deze dag. Ik was hier niet van op de hoogte, en dat werd me snel duidelijk gemaakt toen ik tijdens lunch van alle kanten geknepen werd :P Blijkbaar moet je de mensen knijpen die geen groen dragen op St. Patricksday. Toen ik dit wist heb ik zelf ook wat afgeknepen, want ook niet iedereen aan onze lunchtafel had groen aan. Al met al een normaal dagje weer aan de lunchtafel :P Het is daar altijd zo ongelofelijk gezellig, en we hebben de meest vreemde discussies, aangezien het merendeel in debat klas zit. Zo hadden we vorige week de discussie of, als Hitler wetenschappelijk onderzoek had gedaan, en zo kanker had weten te genezen, maar nog steeds joden had vermoord in de gaskamers enzo, had hij dan alsnog de nobelprijs voor de vrede kunnen ontvangen? En zo breng ik mijn lunch door haast iedere dag, en ik vind het geweldig :)
En ik had net al een heel stuk getypt over team dinner toen ik me opeens realiseerde dat ik dit al had getypt en een week te vroeg in mijn agenda aan het kijken was... :P Gaat weer lekker! Ik had dit over St. Patricksday geloof ik ook al getypt.. Maar goed :)

Op 25 maart hadden we een foodday met Japans. We hebben heerlijke curry met rijst gegeten, en mensen vonden mij vreemd omdat ik het at met een lepel en een mes :P Bijna iedereen hier eet met maar één bestekje, normaal gesproken een vork, om hun eten te eten, en ik heb het geprobeerd, maar ik kan het echt niet, geef mij maar één voor iedere hand. Dus nu als we de tafel 's avonds dekken voor het avondeten heeft iedereen altijd een vork, en ben ik de enige met een mes. Ze zeiden dat ik ongeveer de enige was die die messen ooit gebruikte :P
Op 27 maart waren om 18.00 uur in Legacy (mijn school) de audities voor een talentshow. Bonnie had me erop gewezen dat deze er waren, en dus heb ik meegedaan. Twee keer zelfs, één keer zelf met het liedje 'Nuvole Bianche' van Ludovico Einaudi, en één keer met Bonnie, want zij kan prachtig en hoog zingen, met het liedje 'Skinny love' van Birdy. Er waren ongeveer 12 acts die meededen, en omdat dat genoeg was voor één avond en niet te veel, was iedereen door. Toen we buiten aan het wachten waren op Haley die ons kwam ophalen hebben we nog van een heuveltje afgerold voor de school omdat we niks te doen hadden :P
De volgende dag, vrijdag, kregen we aan het einde van de school een 'severe weather warning' en werd ons verzocht om niet naar naschoolse activiteiten te gaan. Ik wist eerst niet goed wat er aan de hand was, en of we nou wel of geen training hadden, dus ik liep naar buiten en toen kwam ik Keyona tegen, een vriendin van track. Samen besloten we, nadat we allemaal onweer hoorden en zagen in de verte, dat training niet doorging, ook al hadden ze dat op dat moment nog niet omgeroepen, en toen zijn we naar huis gegaan. Bonnie kwam die avond bij ons slapen en dat was erg gezellig. De volgende dag hebben we films gekeken met Bonnie, maar zij moest om 3 uur op school zijn voor koor, dus konden we niet de hele dag met haar afspreken. Het 'severe weather alert' was al weer ingetrokken, maar het was wel heel gaaf, want als er dus een is, gaat je tv, of die nou aan staat of niet, allemaal fax geluiden produceren en als je hem dan aanzet dan heeft hij het programma wat je aan het kijken was gedempt en staat er wat het gevaar is en of je je moet klaarmaken voor een tornado of niet. Die faxgeluiden zijn erg luid, dus je hoort het altijd, waar je dan ook maar bent in je huis, echt een goed systeem! Maar goed, het severe weather alert was dus ingetrokken, dus besloten we om 's avonds om 18.00 uur naar Jessica toe te gaan samen met Haley (Heather moest oppassen) en nog allemaal andere mensen van debat klas, en toen hebben we verf twister gedaan. Verf twister is gewoon twister (weet je wel, dat spel met die mat met rondjes en dan moet je 'rechter hand op rood' etc. doen tot je valt) maar dan op de rondjes hebben we de kleur verf gespoten die het rondje had, echt super leuk! Natuurlijk zaten onze kleren ónder de verf, maar dat wisten we van te voren dus heb ik een oud shirt aangedaan dat wit was, zodat je de verf extra goed kon zien. Helaas was het wasbare verf, dus het zit niet meer op mijn shirt, maar ik heb die sokken nog steeds niet gewassen omdat ik de verf erop zo leuk vind :P Het is inmiddels vier weken later :P Toen we klaar waren met verf twister zijn we naar binnen gegaan besloten we een film te kijken: Red Dawn. Echter, na tien minuten begon iedereen te praten en te doen dus de film hebben we niet meer gekeken, maar we hebben toen wel pizza besteld. Terwijl we aan het wachten waren op de pizza was het al donker geworden, dus besloten we om alle lichten in het huis uit te doen en dan een spel in het donker te spelen. Het spel had ik al een keer eerder gespeeld met Jessica en Caleb tijdens oud en nieuw, maar ik zal het nog even uitleggen. Eén persoon gaat zich ergens in het huis verstoppen, en alle anderen moeten die persoon vinden. Als je die persoon hebt gezien dan moet je zo snel mogelijk naar een punt rennen (voor ons was dat de tv kamer boven) voordat die persoon je tikt en je af bent. Terwijl we dit aan het doen waren ging de bel en hadden we pizza, dus hebben we onze bezigheden gestaakt en hebben we aangevallen. Ik zal even de mensen opnoemen die er waren: Jessica (natuurlijk, het was haar huis), Allison (Jessica's zusje van 16), Shalavé (een goede vriendin, en ik vind haar naam echt geweldig!), Caleb (hij zit ook bij ons aan de lunchtafel, maar hij was er alleen voor verf twister, daarna moest hij naar huis), Trevor (een jongen uit debat en hij heeft een erg terugvallende haarlijn waar ik zo meer over vertel) en Henry (ook een jongen uit debat klas waar ik later meer over zal vertellen). Terwijl we aan het eten waren besloten we om hierna een film te gaan kijken: American Psycho. De hoofdpersoon is echt een psycho!! Een vreemde film, die soms doorgespoeld moest worden voor de beschermd opgevoede Amerikanen onder ons, maar op zich wel goed. Toen ik voor 24 uur niks at voor het goede doel en we op school bleven slapen hebben we ook een stuk ervan gezien, maar vonden we hem op een gegeven moment wat té vreemd worden, dus hebben we hem nooit afgekeken. Het is ook wel een erg vreemde film.
Haley had mij van te voren even verteld wie er kwamen (ik kende Trevor en Henry namelijk nog niet) en vertelde mij ook dat Trevor een nogal verre haarlijn had, maar dat ik daar maar geen opmerking over moest maken. Ondanks dat er dus heel wat mogelijkheden waren om er grappen over te maken, heb ik me ingehouden, tot dat we de film aan het kijken waren. Iemand, ik kan me niet meer herinneren wie, maakte er namelijk een grap over, en toen zei ik dus: hé ik dacht dat ik er niks over mocht zeggen! Trevor moest lachen en zei dat ik er net zoveel grappen over mocht maken als ik wilde, iedereen deed het toch. Dat had hij geweten! Ik weet zo niet meer wat ik allemaal heb gezegd, maar het was erg leuk. We hebben tijdens de film nog een aantal kaart spellen gespeeld (ik heb ze ezelen en pesten geleerd) en hierna zaten we allemaal op de banken terwijl de film aan zijn einde kwam. Toen de film was afgelopen vroeg Jessica of we ijs wilden. Wij zeiden ja, en toen zei ze: oké, dan moeten we op avontuur. Als je Jessica kent dan weet je dat ze in het begin misschien erg verlegen lijkt, maar ze bedenkt altijd de gekste dingen om te doen en normaal gesproken is het hilarisch! Ze zei dat we wel een vermomming moesten dragen, en toen haalde ze allerlei pruiken uit de kast. Toen iedereen een 'vermomming' aan had gingen we op pad, naar haar oma's huis die drie huizen verderop woonde, want zij had ijs. Dus toen we bij het huis kwamen (na eerst een hele omweg door de buurt heen gerend te hebben) werd de garagedeur een klein beetje geopend en zijn we er letterlijk onderdoor gerold. De oma werd bijgepraat over wat wij nou weer aan het doen waren, en toen werd het ijs geïnspecteerd. Ik was, samen met anderen, alweer buiten toen Jessica ook terug kwam en we weer naar haar huis gingen. Toen we bij haar in de voortuin stonden, bleek dat er geen ijs was want Jessica vond dat de smaken die ze had niet lekker waren :P En toen bleek dat ze zelf gewoon ijs in de vriezer had! Jessica is zo gek als een deur maar echt geweldig! Dus toen hebben we vanille ijs met een brownie gehad. Hierna hebben we nog een keer het spel in het donker gedaan, maar dit keer besloot Jessica (zonder dat iemand het wist) dat er telkens mensen gingen verdwijnen. Ik was één van de laatsten die ze tegenkwam, en meenam naar de garage waar iedereen in de auto gepropt zat. Uiteindelijk waren alleen Haley en Allison nog over. Heather was trouwens ook gekomen tijdens American Psycho omdat ze klaar was met oppassen. Heather, Haley en ik moesten echter naar huis, dus toen zijn we met z'n allen uit de auto gekomen en hebben we Haley en Allison geprobeerd te laten schrikken, maar dat werkte niet helemaal. Hierna zijn we naar huis gereden en zijn we gaan slapen. De volgende dag hadden we dinnerclub wat eens per maand is en dat was erg gezellig. Jay, een donkere jongen die ook in de club zit, vertelde een heel grappig verhaal. Hij was aan het praten met een typische domme blonde cheerleader en zij zei tegen hem op een gegeven moment: 'you are so white!' (jij bent zo blank) refererend naar hoe hij zich gedroeg. Jay antwoordde met: weet je dat dan niet? De cheerleader zei: Nee!?! Wat dan?? Jay: Ik ben geboren in een reageerbuisje en ik hoorde eigenlijk blank te zijn, maar toen ging er iets mis met de chemicaliën en toen werd mijn huidskleur veranderd! De cheerleader geloofde hem meteen en was 'so sorry!' voor hem en jeetje wat een naïeve/onwetende mensen op deze wereld zeg!!! Maar wel heel grappig, maar toch ook nogal zielig.

Op dinsdag 1 april heb ik heel wat mensen wijs gemaakt dat de situatie in Oekraïne en Rusland uit de hand aan het lopen was, en dat er een derde wereld oorlog werd verwacht en dat mijn ouders me daarom thuis wilden hebben en dat ik daarom vervroegd naar huis zou gaan. Het was wel vertederend om de reacties te zien want iedereen was erg verdrietig dat ik zo snel weer naar huis moest. Ik heb ook nog even de zin: '1 april, kikker in je bil, die er nooit meer uit wil' letterlijk vertaald en gebruikt, wat voor hilarische taferelen zorgde.
Mijn Japanse lerares, Mrs. Jackson, zegt altijd dat ze 89 jaar oud is en ze wil ons nooit vertellen wanneer haar verjaardag is. Dus hadden Erin, Sarely en ik besloten dat het op 1 april was! Helaas was Sarely er die dag niet, dus hebben we het woensdag 2 april gevierd :) Ik had een helium ballon gekocht en een soort van slingers (echte slingers kennen ze hier niet, en van terpetine (of hoe het ook heet, die sliertjes die je uit zo'n rondje kan blazen) hebben ze ook nog nooit gehoord) en natuurlijk ongelofelijk veel ballonnen. Sarely had een taartje voor haar gekocht en Erin had een grote poster gemaakt met Japans erop. Ze vond het geweldig!!
De volgende dag was een normale schooldag, maar 's avonds werd er een 8-graders night gehouden. Dit is een avond voor de kinderen die volgend jaar naar highschool gaan, niet om te bepalen of ze naar deze school willen (want dat wordt bepaald aan de hand van waar je woont, niemand heeft daar verder inspraak op, wat ik nog steeds erg vreemd vind), maar om te kijken of, en zo ja, bij welke clubs ze willen horen. Heather ging hier heen om Keyclub te promoten (een club die vrijwilligerswerk doet) en ik ging met haar mee. Er was van alles: Spaanse club, JROTC (voor als je het leger in wil, ze doen ook wedstrijden waarmee ze nep geweren als een baton stokje omhoog gooien en weer opvangen, maar ook allemaal oefeningen met marcheren enzo), Silver Spurs (ons dansteam dat ook in een rijtje staat en dan met de benen omhoog zwaait van links naar rechts), journalisme, debat, etc. Ik ken nu bijna iedereen wel van debat, dus ik heb gezellig met hun gepraat en hen geholpen leden te verwerven. Nadat de 8 graders night over was zijn Heather, Shalavé, Henry, Trevor, Zach en ik naar What-a-burger geweest aan de overkant van de straat en hebben daar wat gedronken en gekletst. Zach is goed met goochelen, en dus deed hij allemaal trucs, die, zelfs nadat hij het uitlegde, ik nog steeds niet snap :P Ik heb hem beloofd dat ik hem een keer een brief ga schrijven als ik terug in Nederland ben. Dit had een exchange student vorig jaar namelijk aan hem beloofd, maar dit nooit waar gemaakt, dus ik moest de eer van de exchange students maar weer omhoog takelen :P Ik vind het wel best.
Op zaterdag heb ik gelezen en 's avonds hebben we Men in Black 1 en 2 gekeken. Echt heel grappige en leuke films! Zondag nog meer gelezen en op het keyboard gespeeld dat mijn lieve vriendin Bonnie aan mij uitgeleend heeft voor de rest van het jaar. 's Avonds hebben we de Men in Black marathon afgesloten met deel 3.

De week hierna (week 15) was Luck week. Luck staat voor Legacy Uniting through Caring and Kindness. Ieder jaar kiest de school een ziek kind waar de hele week ongelofelijk veel geld voor wordt ingezameld. Dit jaar was dat Deborah Espinoza, die helaas al van kleins af aan een tumor in haar hersenen heeft, die langzaam aan groeit, en haar zicht aantast. Met deze week hoopte Legacy genoeg geld in te zamelen om een kunsthuisje in haar achtertuin te kunnen plaatsen, omdat het maken van kunst Deborah erg blij maakt. Er waren heel veel verschillende dingen gaande om geld in te zamelen. Op zaterdag 5 april was er bijvoorbeeld een colorrun, wat inhoudt dat je 5 km rent terwijl er verf op je gegooid wordt, en het meedoen kostte 25 dollar. Ik was hier helaas niet van de op hoogte en heb dan ook niet meegedaan. Meerdere restaurants deden ook mee, op de manier dat als je daar at en dan zei dat je voor de LUCK week kwam, dat dan 10 procent van jouw rekening naar Deborah ging. Iedere dag van de week hebben we een andere kleur shirt gedragen. Op maandag was dit rood, dinsdag oranje, woensdag groen, donderdag roze en vrijdag blauw. Ik heb iedere dag geprobeerd om de kleuren te dragen, maar op vrijdag kon ik niks vinden helaas. De hele week werd er door de hal 'what does the fox say' keihard gedraaid om alle leerlingen en leraren te irriteren om ze zo te stimuleren om te doneren. Bij 1000 dollar ging die namelijk af. Dit werkte zo goed dat we de laatste dag geen 'ringdingdingdingdingdiding' hebben gehoord. Ik was een van de weinige mensen die blij werden van het liedje, dus dat zal er zeker aan bijgedragen hebben. Op donderdag was de Talentshow. Hier hebben Bonnie en ik in opgetreden, en al het geld wat je moest betalen bij de ingang (3 dollar per persoon) ging naar Deborah. Tijdens de talentshow werd er ook een kunstveiling gehouden met de kunst die leerlingen hadden gemaakt. Hier kon in de pauze op geboden worden en ook hier werd best wat geld mee opgehaald. Ik zal eerst mijn verhaal over de LUCK week afmaken, en daarna iets uitgebreider vertellen over de talentshow :) Op vrijdag was de Pep Rally (net als de pep rally's die we in het begin van het jaar hadden voor de football wedstrijden) en iedereen moest 1 dollar betalen om daar heen te gaan. Natuurlijk heb ik die dollar betaald en ben er heen gegaan. Ik zat naast Sarah en Henry, Shalavé en Madison zaten achter ons. Alle cheerleaders en Silver Spurs waren er en vormden één groot gangpad waar Deborah onder luid gejuich doorheen liep naar haar stoel. Er waren optredens van de cheerleaders, silver spurs en de drumline (allemaal drummers met grote en kleine trommels wat echt heel gaaf klinkt!), en er waren wedstrijdjes tussen een representatief van de freshmen, sophomores, juniors en seniors (de vier jaren van de school) die er heel debiel uitzagen (ze moesten namelijk met een tennisbal die in een panty zat die ze om hun hoofd moesten doen, bekertjes omknikkeren, maar ze zagen natuurlijk niks door die panty's) wat Deborah aan het lachen maakte. Verder werd er nog een dance battle gedaan tussen de silver spurs en leden van het football team, en uiteindelijk werd Deborah een groot aantal canvas doeken en verf en teken spullen aangeboden, en dat kunsthuis, dat komt er! Al met al was het geweldig, al helemaal voor Deborah!
Bonnie en ik kwamen allebei wat vroeger naar de talentshow, net als alle andere kandidaten, om nog even te oefenen en het geluid te testen. Toen we bij het podium kwamen stond daar een valse (en niet zo'n beetje ook) piano die stukjes uit de toetsen had! Ik besloot meteen dat het me niet uit maakte wie het er niet mee eens was, die piano moest en zou worden omgewisseld. Uiteindelijk hebben we een andere piano gevonden die maar een ietsiepietsie vals was op een paar noten (maar dat was de beste die er op dat moment was) en die hebben we er heen gereden. Hierna zijn we met z'n allen naar de 'black box' gegaan: een geluiddichte kamer met stoelen en waar je de andere kandidaten kon horen tijdens hun optreden door luidsprekers. Ik moest als eerste zelf piano spelen, en dat ging super goed! Ik maakte één klein foutje, maar dat heeft bijna niemand gemerkt :) Hierna waren een aantal anderen en daarna gingen Bonnie en ik samen: ik op de piano en zij zingen. We deden het liedje: Skinny Love van Birdy, en aangezien Bonnie enorm mooi kan zingen, was dat een groot succes. Hierna zijn we naar de black box gegaan, of hebben we aan de zijkant van het podium gestaan om ook te kijken naar de anderen. Verder hebben we met z'n allen erg veel lol gehad. Het publiek kon stemmen op wie ze het beste vonden, en terwijl deze stemmen werden geteld, kwamen het zusje van Deborah en haar vriendin om ook een liedje te zingen. Samen met drie meisjes van koor, die ze hielpen als ze de tekst vergaten, hebben ze 'let it go' van de nieuwe Disney film 'Frozen' gezongen. Als je Frozen nog niet gezien hebt, moet je dat echt even doen, super leuk! Toen de stemmen geteld waren bleek dat Elaigh (geen idee hoe je zijn naam moet spellen, dit klopt in ieder geval niet :P) had gewonnen, en terecht! Na de talentshow werden er veel foto's gemaakt en werd ik nog aangesproken door meisjes die ik niet kende dat ik zo mooi gespeeld had en of ik de naam van het nummer in hun telefoon wilde zetten. Hierna zijn Goldie, Barry, Heather, Haley, hun opa (grandpa) en ik naar een mexicaans restaurant geweest waar ik heerlijke fajita's heb gegeten. Aan het einde van het eten vroeg ik de serveerder om een stukje papier en een pen. Dit, omdat ik mijn moeder's website aan grandpa wilde geven, zodat hij daar op kon kijken, hij houdt namelijk ook heel erg van fotografie. Echter, als je als een meisje aan een jongen serveerder om een stukje papier en een pen vraagt, geef je hem normaal gesproken je nummer of iets dergelijks! Dus nadat ik erom gevraagd had keek Goldie mij aan, en ik zei: wat? En toen vertelde ze mij dus dat hij nu waarschijnlijk verwachtte dat ik mijn nummer zou achterlaten. En inderdaad, toen hij terug kwam met het papiertje en de pen keek hij me nogal diep in mijn ogen, die ik meteen de andere kant op liet kijken want ik was niet geïnteresseerd :P Toen we weg liepen heeft hij dan denk ik ook een beetje teleurgesteld de tafel moeten afruimen, want daar lag geen briefje :P Na dit avontuur zijn we allemaal weer naar huis gereden en naar bed gegaan.

Ik ga hier voor nu stoppen, en dan schrijf ik later een keer nog wel een andere blog :) Ik ben moe.

Doeiiii