dubbele gevoelens

Ik ben nu een beetje achter, dus ik zal maar snel beginnen want er is weer een hoop gebeurd :)

Op zaterdag 12 april gingen we met de hele familie (Barry, Goldie, Heather, Haley en ik) naar de blue bonnet trail. Een blue bonnet is de staats bloem van Texas, en mag daarom ook niet geplukt worden. Ze lijken ietwat op blauwe druifjes, maar dan groter, en in grote velden zijn ze overal in Texas te vinden in het voorjaar. Er is dan ook een trail (pad) voor de auto (of course) langs alle grote velden op mooie locaties met ongelofelijk veel blue bonnets. Enorm veel mensen stoppen hier langs de kant van de weg om prachtige foto's te nemen, en natuurlijk heb ik hier zelf ook aan meegedaan. Volgens mij begint de harddrive van mijn ouders zo'n beetje vol te raken met al de foto's die ik opstuur :P We zijn gestopt bij een weiland waar je kilometers ver kon kijken met heuvels, een meertje, een paard en niet te vergeten, de blue bonnets. Hierna zijn we nog bij andere velden met prachtige heuvels gestopt, en uiteindelijk aangekomen bij een kleine wijnproeverij, waar ik helaas geen slok van mocht natuurlijk :P, en hierna zijn we nog naar één ander prachtig veld gegaan, waar we een aantal familie foto's hebben genomen. Ondanks dat ik me had ingesmeerd ben ik nog verbrand die dag.
De volgende dag, zondag 13 april, gingen we met de exchange students naar een Texas Rangers Baseball game :D Baseball is honkbal voor degenen die even verward waren :) Samen met Barry, Goldie, Heather en Haley gingen we naar het Texas Rangers ball park, en we waren door het verkeer helaas te laat om de eerste gooi te zien, maar de wedstrijd was nog niet zo heel lang bezig toen we wel binnen kwamen. Ik zag Raphael (uit Brazilië) en Helene (uit Duitsland) vrij snel zitten, en heb naast hen plaats genomen. Iets later kwam Bouke (uit Nederland) ook en nam naast mij plaats. Na vijf minuten hebben we onze concentratie van het balspel naar onze conversaties verschoven en lieten het spel voor wat het was. We hebben het echt over van alles en nog wat gehad, ondertussen mee doent aan de 'wave' die drie keer bij ons voorbij kwam slingeren, en we hebben het erg gezellig gehad. Raphael vertelde nog een grappig verhaal: Hij had net de talentshow van zijn eigen school gehad, en er was een jongen geweest die als zijn talent een IKEA bureau in elkaar heeft gezet. Terwijl al de andere acts één voor één werden beoordeeld zat de jongen heerlijk zijn bureautje te bouwen aan de zijkant van het toneel. Geniaal! Helaas heeft hij niet gewonnen, maar kreeg wel applaus voor zijn bureau :)
De wedstrijd was vrij snel over. De Texas Rangers wonnen met 1-0, want een erg lage score is voor een honkbal wedstrijd. Hierna was er op het veld een Christelijk concert, waar mijn familie, Raphael en ik heen zijn gegaan en waar we nog meer foto's hebben gemaakt en gepraat hebben. Hierna gingen we weer naar huis, en ondanks dat ik enorm veel zin had om te rennen, wilde niemand wedstrijdje doen naar de auto, dus heb ik die impuls maar ingehouden :)
Zoals ik al zei in mijn vorige blog zou ik nog even terug komen op Henry. Dit omdat, zoals velen van jullie al weten, hij mijn promdate is/was! Op maandag hadden we samen besloten dat we allebei nog een date nodig hadden en dat we net zo goed samen konden gaan. Omdat ik hem niet goed kende (alleen van die ene keer bij verf twister), besloten we om dinsdag 15 april af te spreken. We hebben in het park gelopen en gepraat om elkaar zo beter te leren kennen, hij wist dat ik piano speelde want hij was bij de talentshow, dus zijn we naar een muziek winkel geweest en heb ik daar piano gespeeld (waar me dringend verzocht werd om toch vooral een keer terug te komen om nog een keer te spelen) en zijn we naar zijn huis gegaan zodat ik ook zijn moeder kon ontmoeten. Dit was super gezellig, en wat het helemaal afmaakte was dat hij een kat heeft die toen net kittens had gekregen!
Op donderdag zouden we opnieuw een food day met Japans hebben, dit keer één dat je iets mocht meenemen van je eigen cultuur (aangezien we echt een culturele meltingpot in Japanse klas zijn), dus ik dacht: dan maak ik mooi hutspot! Helemaal vergeten woensdag, dus om kwart over 10 's avonds nog eens begonnen met het maken van de hutspot, en het gaat eindelijk zijn gangetje, is de melk op! Uiteindelijk was het wel vochtig genoeg van zichzelf, maar hierdoor smaakte het niet geweldig helaas.. Ondanks dat was het weer een erg gezellige dag bij Japans, zoals gewoonlijk, en heeft iedereen genoten van al het eten dat was meegebracht. Die avond zijn Heather, Haley en ik naar Natalie's house (een meisje van debat) gegaan voor een film avond. We hebben 'Ferris Bueler's day off' gekeken (een oude goude volgens Heather en Haley) en daarna nog een andere film die ik niet heb kunnen volgen aangezien ik in slaap viel op de stoel :P Natalie woont in een enorm groot en mooi huis, met een hoop land erachter, waardoor ze paarden kunnen hebben. Ze hebben er dan ook een stuk of 6, en ze hadden net een veulentje gekregen! Ik heb er geprobeerd foto's van te maken, maar ik kon geen flits gebruiken aangezien ik dat arme beestje anders zou kunnen laten schrikken, en het was al aardig donker, dus die foto's zijn niet erg duidelijk. Deze filmavond was met Trevor, Heather, Shalavé, Michael, Haley, Natalie en ik, en pizza!! :D
Op vrijdag 18 april hadden we de dag vrij aangezien het Goede Vrijdag was. We zijn die dag met de familie naar Dallas geweest. Eerst zijn we gestopt bij 'the sixth floor museum', een museum in het gebouw vanuit waar President John F. Kennedy werd vermoord. De kogels werden gevuurd vanaf de vijfde etage, maar aangezien de begane grond hier als de eerste etage wordt geteld, is de naam van het museum 'the sixth floor museum'. We hebben hier een audio tour gevolgd, maar op de beruchte etage mocht je helaas geen foto's maken......... ja hoi! Hier heb ik me natuurlijk geen bal van aan getrokken, en ik was echt niet de enige :P Vanuit het raam naast het raam van waar geschoten was (dit raam werd omringd door de dozen van het boeken magazijn dat dit gebouw was, zoals de politie deze vond toen ze hier eerst kwamen. Dit tafereel werd omringd door glas, dus een foto vanuit het echte raam was onmogelijk. Op de straat waar Kennedy geraakt was (twee keer) waren kruisjes geverfd. Na de zesde etage mochten we naar de zevende (of zesde in Nederlandse maatstaven) waar een mooi eerbetoon aan Kennedy en zijn vrouw waren gemaakt: Van allebei een enorme foto, die bestond uit kleine foto's van de ander. Op deze etage mochten wel foto's worden gemaakt, maar de ramen waren hier ietwat ondoorzichtig, waardoor alle foto's die ik hier vanuit het raam heb gemaakt vaag lijken. Hierna zijn we weer naar beneden gegaan en hebben we buiten nog foto's gemaakt van de monumenten en de kruisjes op de weg. Hier heb ik nog erg smakelijke foto's van het opgeblazen hoofd van Kennedy gezien, en toen zijn we weer verder gelopen. Vlakbij was namelijk het aller eerste huisje dat was gebouwd op de grond die later Dallas werd. Een klein houten geval dat midden tussen alle wolkenkrabbers staat, wat voor erg leuke foto's zorgt. Aan de overkant van de straat was nog een monument voor Kennedy: een enorm vierkant van betonnen muren met ingangen aan twee kanten, met erin een groot vierkant op de grond met Kennedy's naam erop. Hier natuurlijk ook foto's van genomen en toen door naar het een mooi gebouw en museum waar we niet in het museum deel zijn geweest, maar wel een mooie trap in hebben gevonden waar we foto's mee hebben gemaakt.
Onze volgende stop was de federale bank waar Barry werkt. Dit was allemaal hartstikke verboden voor bezoekers, maar aangezien Barry hier werkt, mochten we naar binnen en hebben we heel veel gezien! Eerst moesten we met de auto door allemaal beveiligingspoortjes (er was echt geen mogelijkheid om in dat gebouw te rammen met de auto) en hierna door een metaal detector waar we een bezoekerspas kregen die deuren voor ons zou openen, en toen kwamen we bij een klein museumpje dat wel open was voor normale bezoekers. Hier hebben we alles bekeken in ongeveer 20 minuutjes (inclusief een filmpje dat we keken over geld dat opnieuw in circulatie werd gebracht als het niet te oud was, met pratende 20 dollar biljetten. Dit filmpje werd geëindigd met de memorabele zin: 'I feel like a million bucks, but I'm only 20 ;D') en hierna zijn we naar de beveiligde delen van het gebouw gegaan. We hebben Barry's kantoor gezien (na allemaal super dikke beveiligde deuren en alles) en zijn zelfs op de shooting range geweest waar de politie oefent. Er was niemand behalve ons en dus konden we helemaal naar de doelen toelopen en zien hoe dat allemaal werkte. Na alles gezien te hebben dat we mochten zien zijn we weer naar buiten gegaan naar het park wat vlak naast het gebouw was, waar allemaal food trucks stonden, het was inmiddels namelijk alweer 3 uur 's middags en we hadden honger. We hebben hier gegeten en zijn hierna terug naar het gebouw gegaan om de auto op te halen en zijn toen naar reunion tower geweest. Dit is een grote toren met erboven op een enorme bol. Je hebt vanaf hier echt een prachtig uitzicht, dus hier hebben we zeker van genoten en hier heb ik enorm veel foto's gemaakt. Nadat het donker was geworden en we onze souvenirtjes gekocht hadden, zijn we weer naar huis gereden na nog een geslaagd dagje uit!

Het is nu 10 uur en ik moet nog douchen en dan morgen weer 6 uur eruit (zoals iedere schooldag hier), dus ik ga nu stoppen :)

Hoihooi!!