al bijna een maand hier!
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke
14 September 2013 | Verenigde Staten, Arlington
Aloha!
Voor de mensen die vorige keer niet konden raden wat kon-nichi wa betekent: het is hallo ;) De Japanse reactie heb ik helaas door googletranslate moeten halen (met een geweldig googletranslate-waardig resultaat) aangezien het ten eerste niet in het Katakana geschreven was (je hebt 3 vormen van Japans schrijven, wij leren alleen het katakana) en ik nog niet de kennis heb (duh :P).
Vorderingen zijn er al wel gemaakt! Ondertussen kan ik het hele Japanse Katakana alfabet schrijven en lezen en ik kan mezelf voorstellen (als dat nog niet genoeg is voor de mensen in Japan, dan kan ze nog altijd met me op de foto laten gaan omdat ik een blank ben).
Met Cross Country heb ik mijn eerste race (al dan zonder tegenstanders van andere teams) gelopen! Hij was twee mile lang en ik heb hem uitgelopen met een geweldige finish volgens mijn teamgenoten (ondanks dat ik veel later aankwam dan zij) en toen kwam ik erachter dat ik een heel deel van de koers gemist had. Verkeerde afslag genomen, kan gebeuren :P
Ik zou ik natuurlijk niet zijn als ik nu niet met een blauwe plek ter grote van een 2 euro munt op mijn bovenarm zou rondlopen, bedankt kleerhanger in de wc van de kleedkamer.. En daar komt nog bij dat ik nogal veel te enthousiast ben begonnen met cross country en nu heb ik shin splints. Dat wordt dus veel ijs op de schenen (waar ik absoluut geen bezwaar tegen heb met deze temperaturen!) en niet rennen voor een tijdje. Abby, een virendin van Cross Country, zit in hetzelfde schuitje dus dobberen onze schenen nu samen in de ijszee.
Vorige week vrijdag was het Homecoming op onze school. Voor de mensen (inclusief mij vóór vorige week vrijdag) die niet weten wat Homecoming inhoudt zal ik het even vertellen. De hele week ziet men erg uit naar dit evenement. Hierom verkleed men zich in thema's de hele week. Maandag was snorrendag, dinsdag weet ik niet, woensdag was het Americaday, donderdag Jungleday en vrijdag homecoming. Voor Homecoming is het de traditie dat een jongen een meisje uitvraagt en haar een Mum geeft. Een mum is een lachwekkende creatie die gedragen wordt op de borst. Voor de jongens wordt een bijpassende Homecoming Garter gemaakt (gaat niet om het been, rustig maar!) die om de arm wordt gedragen. Ik eindigde met een dagscore van 2 mums (is helemaal niet de bedoeling) omdat ik dacht dat ik er geen zou krijgen (ja het is een beetje vreemd). Ik vertelde dit tegen een teamgenootje en zij vertelde dat haar moeder Mums maakte voor andere mensen (het is serieus een hele handel, die dingen kunnen honderden dollars kosten en zijn soms zo groot en zwaar dat meiden hele harnassen aan hebben om ze te ondersteunen) en haar moeder wilde er ook wel een voor mij maken. Dit werd een witte Mum (de Seniors mogen alleen wit dragen, de rest de schoolkleuren: rood en zwart) met allemaal frutseltjes en koebellen (tenminste, daar lijkt het op en klinkt het naar) eraan zoals het (blijkbaar) hoort. Maar toen bleek dat Janell als verassing er ook een voor mij gemaakt had, een rood-zwarte. Vandaar dat ik er uiteindelijk twee had.
Naar school heb ik de witte Mum gedragen. Lang niet iedereen had er een, maar er waren er genoeg voor een concert van koebellen overal waar je liep. Het was nog een heel gedoe om met dat ding in de bus te zitten aangezien hij zo lang was (wat was ik op dat moment blij dat ik, voor Amerikaanse maatstaven, zo lang was!) Op school werden we tijdens het laatste uur opgeroepen om met z'n allen naar 1 van de gyms te komen voor de pep-rally. Dat was echt geweldig! Er was een mascotte en cheerleaders en alle leden van het footballteam en om het plaatje compleet te maken zat er een hele hoempapaband boven in de tribune om alles te begeleiden! En natuurlijk was ik mijn camera/mobiel vergeten..
De pep-rally is bedoeld om iedereen enthousiast te maken voor de football wedstrijd die die avond gespeeld wordt. Deze football wedstrijd is ook onderdeel van het hele homecoming gedoe.
's Avonds, nu de mum van Janell dragend, gingen Audrey, Janell en ik naar de football wedstrijd. Ik snap er nog steeds niet heel veel van, maar het was wel een geweldige ervaring! Het irritante van football (vind ik) is dat het telkens stilgelegd wordt zodra de bal de grond raakt (ofzo) en dan moeten ze weer allemaal netjes op een rijtje of in een ingewikkeld figuurtje gaan staan voor ze weer verder mogen. Tijdens de pauze vond onze homecoming ceremonie plaats. The Homecoming Court werd bekend gemaakt (tijdens de week ervoor kon je stemmen) en er werden optredens gegeven van de schoolbands, die ook in allemaal formaties moeten lopen tijdens het spelen. Hierna had je een aantal cowgirls die in een rijtje gingen staan en hun benen zo hoog in de lucht schopten. Cheerleaders en de mascotte waren ook aanwezig. Al met al was het een hele ervaring (die ik dit keer wel op film en camera heb weten vast te leggen, al was mijn kaartje snel vol).
Het waterpark van de vorige blog, hawaiian falls, was erg leuk! We hielden het alleen niet erg lang uit vanwege de hitte.
Op facebook heb ik gisteren en vandaag foto's geplaatst van binnen en buiten de school. Ik zal er zo ook de foto's van de Mum (de witte) op zetten :)
Ciao!
Voor de mensen die vorige keer niet konden raden wat kon-nichi wa betekent: het is hallo ;) De Japanse reactie heb ik helaas door googletranslate moeten halen (met een geweldig googletranslate-waardig resultaat) aangezien het ten eerste niet in het Katakana geschreven was (je hebt 3 vormen van Japans schrijven, wij leren alleen het katakana) en ik nog niet de kennis heb (duh :P).
Vorderingen zijn er al wel gemaakt! Ondertussen kan ik het hele Japanse Katakana alfabet schrijven en lezen en ik kan mezelf voorstellen (als dat nog niet genoeg is voor de mensen in Japan, dan kan ze nog altijd met me op de foto laten gaan omdat ik een blank ben).
Met Cross Country heb ik mijn eerste race (al dan zonder tegenstanders van andere teams) gelopen! Hij was twee mile lang en ik heb hem uitgelopen met een geweldige finish volgens mijn teamgenoten (ondanks dat ik veel later aankwam dan zij) en toen kwam ik erachter dat ik een heel deel van de koers gemist had. Verkeerde afslag genomen, kan gebeuren :P
Ik zou ik natuurlijk niet zijn als ik nu niet met een blauwe plek ter grote van een 2 euro munt op mijn bovenarm zou rondlopen, bedankt kleerhanger in de wc van de kleedkamer.. En daar komt nog bij dat ik nogal veel te enthousiast ben begonnen met cross country en nu heb ik shin splints. Dat wordt dus veel ijs op de schenen (waar ik absoluut geen bezwaar tegen heb met deze temperaturen!) en niet rennen voor een tijdje. Abby, een virendin van Cross Country, zit in hetzelfde schuitje dus dobberen onze schenen nu samen in de ijszee.
Vorige week vrijdag was het Homecoming op onze school. Voor de mensen (inclusief mij vóór vorige week vrijdag) die niet weten wat Homecoming inhoudt zal ik het even vertellen. De hele week ziet men erg uit naar dit evenement. Hierom verkleed men zich in thema's de hele week. Maandag was snorrendag, dinsdag weet ik niet, woensdag was het Americaday, donderdag Jungleday en vrijdag homecoming. Voor Homecoming is het de traditie dat een jongen een meisje uitvraagt en haar een Mum geeft. Een mum is een lachwekkende creatie die gedragen wordt op de borst. Voor de jongens wordt een bijpassende Homecoming Garter gemaakt (gaat niet om het been, rustig maar!) die om de arm wordt gedragen. Ik eindigde met een dagscore van 2 mums (is helemaal niet de bedoeling) omdat ik dacht dat ik er geen zou krijgen (ja het is een beetje vreemd). Ik vertelde dit tegen een teamgenootje en zij vertelde dat haar moeder Mums maakte voor andere mensen (het is serieus een hele handel, die dingen kunnen honderden dollars kosten en zijn soms zo groot en zwaar dat meiden hele harnassen aan hebben om ze te ondersteunen) en haar moeder wilde er ook wel een voor mij maken. Dit werd een witte Mum (de Seniors mogen alleen wit dragen, de rest de schoolkleuren: rood en zwart) met allemaal frutseltjes en koebellen (tenminste, daar lijkt het op en klinkt het naar) eraan zoals het (blijkbaar) hoort. Maar toen bleek dat Janell als verassing er ook een voor mij gemaakt had, een rood-zwarte. Vandaar dat ik er uiteindelijk twee had.
Naar school heb ik de witte Mum gedragen. Lang niet iedereen had er een, maar er waren er genoeg voor een concert van koebellen overal waar je liep. Het was nog een heel gedoe om met dat ding in de bus te zitten aangezien hij zo lang was (wat was ik op dat moment blij dat ik, voor Amerikaanse maatstaven, zo lang was!) Op school werden we tijdens het laatste uur opgeroepen om met z'n allen naar 1 van de gyms te komen voor de pep-rally. Dat was echt geweldig! Er was een mascotte en cheerleaders en alle leden van het footballteam en om het plaatje compleet te maken zat er een hele hoempapaband boven in de tribune om alles te begeleiden! En natuurlijk was ik mijn camera/mobiel vergeten..
De pep-rally is bedoeld om iedereen enthousiast te maken voor de football wedstrijd die die avond gespeeld wordt. Deze football wedstrijd is ook onderdeel van het hele homecoming gedoe.
's Avonds, nu de mum van Janell dragend, gingen Audrey, Janell en ik naar de football wedstrijd. Ik snap er nog steeds niet heel veel van, maar het was wel een geweldige ervaring! Het irritante van football (vind ik) is dat het telkens stilgelegd wordt zodra de bal de grond raakt (ofzo) en dan moeten ze weer allemaal netjes op een rijtje of in een ingewikkeld figuurtje gaan staan voor ze weer verder mogen. Tijdens de pauze vond onze homecoming ceremonie plaats. The Homecoming Court werd bekend gemaakt (tijdens de week ervoor kon je stemmen) en er werden optredens gegeven van de schoolbands, die ook in allemaal formaties moeten lopen tijdens het spelen. Hierna had je een aantal cowgirls die in een rijtje gingen staan en hun benen zo hoog in de lucht schopten. Cheerleaders en de mascotte waren ook aanwezig. Al met al was het een hele ervaring (die ik dit keer wel op film en camera heb weten vast te leggen, al was mijn kaartje snel vol).
Het waterpark van de vorige blog, hawaiian falls, was erg leuk! We hielden het alleen niet erg lang uit vanwege de hitte.
Op facebook heb ik gisteren en vandaag foto's geplaatst van binnen en buiten de school. Ik zal er zo ook de foto's van de Mum (de witte) op zetten :)
Ciao!
-
14 September 2013 - 00:31
Jan En Alie:
Geweldige ervaringen doe je daar op. Echt hoe ze daar leven en alles beleven, van heel dicht bij. Met zoveel avonturen vliegt de tijd he? Super actief en knap dat je al zoveel Japans hebt geleerd. Zal morgen naar je facebook foto's kijken. Je komt straks als een echte Amerikaanse terug! of.......misschien is het zo leuk dat je niet meer terug wilt.......haha We genieten van je verhalen! tot de volgende verslaggeving. groeten Jan en Alie
-
14 September 2013 - 07:59
Okke Van Brandwijk:
Ha Marieke,
Wat een avonturen snap nu dat je het een beetje druk hebt! Weer er leuk geschreven en ik kijk al weer uit naar het volgende verhaal Nu snel even de foto's op facebook bekijken
XxxxX Okke -
14 September 2013 - 11:04
Miriam Van Brandwijk:
Wat een avonturen - geweldig! Ik hoop dat je niet teveel last hebt van je schenen. Vreemd dat de leiding niet eerder heeft ingegrepen om deze blessures te voorkomen. Maar nu kun je je richten op de Japanse tekens. Hoe is het met je 400 pagina's boek gegaan? Is je essay goed ontvangen? Ik ga nu snel op facebook kijken naar je mum foto's. Bedankt voor het leuke verslag!
xxx Map -
14 September 2013 - 16:02
Beppe:
Verslag gelezen Je ben er maar druk mee ,tijd om je tevervelen zul niet hebben
Ik ben. Trots op je
Liefs. Beppe -
20 September 2013 - 20:04
Jan En Alie En Elske:
Hallo Marieke,
Voor dat ik het vergeet; Alvast van Harte Gefeliciteerd met je verjaardag. Hoop dat je een leuke dag hebt en dat ze ja daar maar flink verwennen. Zal voor je ouders en Elke wel vreemd aankomen dat je niet thuis bent.
Omdat jij er niet bent houd ik deze zondag maar mijn feestje..... je bent welkom maar haha je blijft vast liever daar. We horen wel weer nieuwe verhalen als je er aan toe komt tot horens!
Jan,Alie en Elske -
21 September 2013 - 10:06
Judith:
Lang zal ze leven lang zal ze leven lang zal ze leven in de Gloria!!! Heel hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag. Wel vreemd denk ik om je verjaardag zo ver weg te vieren maar wel heel bijzonder. We wensen je een hele gezellige dag toe en een heel plezierig verder verblijf in de USA! Viert men een verjaardag ook anders in Amerika? Groetjes en een verjaardagszoen van Judith en de rest. (ik hoorde dat daar ook leuke katten zijn?)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
