Vier pagina's in mijn agenda verder... (part 1)

Hallooooooo!!

Ik heb echt super veel te vertellen want ik heb veel te lang niet meer een blog geschreven :)
Mijn Nederlands is weer verder achteruit gegaan (ik was super verbaasd dat mijn telefoon het woord 'behoefdheden' niet kende) dus bereid je maar voor :P Ik zal verder gaan waar ik de laatste keer gebleven was: 10 november.

Op 10 november (de dag nadat we terug gekomen waren van Great Wolf Lodge) ben ik samen met Heather en Haley, een identieke tweeling die ik nog steeds door elkaar haal, naar het winkelcentrum geweest om naar de film te gaan. Haley haalde mij op in haar en Heather's rode, snelle en vooral lage auto. Dat lage was nog wel grappig want als ik rechtop ging zitten kon ik niet meer uit de ramen kijken :P Dus wij met z'n drieën naar het winkelcentrum (je mag hier rijden vanaf je 15e geloof ik, erg vroeg in ieder geval). We zouden eerst naar 'escape plan' maar daar waren Heather en Haley te jong voor (ze zijn allebei 16 en de film was 'R' en dat betekend 17 jaar en ouder) en zelfs toen ik de kaartjes voor hen wilde kopen lukte het niet.. Dus toen naar 'Last Vegas' gegaan. De film draaide alleen wel een half uur later, dus hebben we in het winkelcentrum rondgelopen en natuurlijk allemaal foto's gemaakt van de mega kerstboom. In de mall (winkelcentrum, mall typt makkelijker en aangezien ik in het Engels denk en dat het Engelse woord ervoor is, is het ook wat makkelijker) had je een ijsbaan waar heel veel kunstschaatsers aan het schaatsen waren, een carrousel super veel restaurants en winkels. Er waren ook roltrappen aanwezig dus hebben wij er natuurlijk voor gezorgd dat die dingen er niet voor niets waren :P
De film was erg grappig en gelukkig voor mij goed te volgen. Hierna zouden we naar huis, maar we hadden een probleem. We liepen de mall uit en Haley draait zich naar me om en zegt: 'okay, where did we park the car?' (vertaling: 'oké, waar hebben we de auto geparkeerd?') dus een hele zoektocht door de parkeergarage naar die auto (waarschijnlijk stonden we er gewoon recht voor maar keken we erover heen omdat dat ding zo laag was :P) uiteindelijk toch gevonden en weer naar huis. Dat was super gezellig!

De volgende vrijdag (de 15e) waren we vroeg uit school door lerarenvergaderingen dus zijn wij meteen naar huis gegaan, de koffers ingepakt en toen met z'n vieren naar Hot Springs Arkansas vertrokken. De autorit duurde acht uren, maar was erg gezellig. We hebben films gekeken en het feit dat Roy erbij was maakt het natuurlijk erg grappig (hij belde Janell terwijl ze naast hem zat en dat soort dingen). In Hotsprings aangekomen waren we bij een heel mooi hotel en ze hadden er een piano! Dus na te hebben gevraagd of het mocht, daar ook nog piano gespeeld en zelfs nog 5 dollar van een man gekregen die aan het luisteren was en het zo mooi vond :)
De volgende dag heb ik, erg onverstandig, Roy tijdens het ontbijt uitgedaagd doordat ik zei dat ik sterker dan hem was. Dit resulteerde in iedere keer als we de lift in gingen werd ik tegen het raam aangedrukt zodat ik geplet werd en daarna in de kamer een groot kietelgevecht :D Dat ik natuurlijk faliekant verloor :) Die dag zijn Janell en ik naar een badhuis geweest waar ze water hebben uit de bronnen waar de stad naar vernoemd is. Dat was echt enorm chill. Hierna geshopt in te overprijste winkeltjes (dus ik heb mijn Nederlandse tactiek hier maar even toegepast: kijken, kijken, maar niet kopen) en later in wat minder dure winkeltjes wel wat gekocht :) Aan het einde van de dag zijn we een berg/heuvel opgereden (ik vond het een berg) en foto's gemaakt van het prachtige uitzicht (helaas was er wel mist) en de berg ongeveer kaalgeplukt van alle mooie stenen samen met Audrey en Roy. De zondag zijn we weer terug gereden.

Op donderdag 21 november zijn we naar de middernacht première van The hunger games: Catching Fire geweest!!!! Dat was echt super gaaf!! Het boek is echt prachtig verfilmd en ik moet zeggen dat deze film zelfs nog beter was dan The hunger games zelf! Ik zal niks verklappen, maar als je de honger spelen leuk vindt en de film nog niet gezien hebt, zeker kijken!!! ik geloof dat we rond 3 uur 's nachts thuis gekomen zijn van de film, en mijn wekker stond zoals gewoonlijk op 6 uur 's ochtends :P Dus de volgende dag op school dacht ik dat ik wel dood zou zijn, maar het tegendeel was waar: ik was ongelofelijk hyperactief. Was ook wel weer grappig, al helemaal omdat ik ongelofelijk veel energie had om Audrey te plagen aangezien ze al zo mopperig was (en dan heb ik altijd de neiging om te kijken hoe ver we dat kunnen stretchen) en Roy deed vrolijk mee. Janell stond er bij en lachte ernaar :P Audrey vond het uiteindelijk ook wel grappig :)

Hierna was het Thanksgiving break!!! De eerste vakantie sinds de zomervakantie. Op zaterdag zijn we naar La Place gereden (nee, niet het restaurant in de V&D) en daar hebben we de nacht doorgebracht. Toen we bij het hotel aankwamen werden we begroet door een verwarde wasbeer die ik natuurlijk meteen van dichtbij wilde bekijken en Audrey ondertussen roepen dat ze allemaal ziekten hebben en aanvallen en alles. Helaas leefde deze wasbeer niet op tot zijn verwachtingen want hij liep met zijn staart tussen de poten keihard weg toen ik aan kwam lopen. Ik had liever gehad dat hij mij probeerde weg te jagen, had ik misschien nog een mooie foto kunnen nemen :) Dat is me dan dus ook helaas niet gelukt. In de ochtend in het hotel probeerde ik wafels te maken. Dus ik doe het beslag in het wafelijzer, doe het wafelijzer dicht en dat ding begint keihard te piepen. Ik voelde de ogen van de hotelgasten met verschrikkelijke ochtendhumeuren, al kauwend op hun stukje meloen, eggs en bacon of oatmeal, in mijn rug branden en kreeg natuurlijk een kop als een vuurtoren, maar dat stomme piepje wilde maar niet uit. Dus toen kwam er hulp aangesneld in de vorm van een aardige mevrouw wiens Engels nou niet bepaald een diploma waardig was. Samen kwamen we erachter dat het wafelijzer omgedraaid moest worden (oh! Daarom stond dat op die afbeeldingen van hoe het moest! -.-) en het piepen stopte. Na twee en een halve minuut echter, begon het weer: de wafel was klaar. Dus ik doe het ijzer open, maar de wafel blijft plakken aan de bovenkant (dit is geen goed teken). Dus ik pak een spatel die naast het apparaat ligt en probeer de wafel eruit te pulken. Terwijl ik dit probeer vermink ik de wafel helaas wel en uiteindelijk, nadat ook Audrey het heeft geprobeerd, geven we het op. Dan komt de aardige mevrouw weer en zegt dat het andere wafelijzer dat ernaast staat beter is. Dus poging twee (ik moest en zou mijn wafel nu hebben). Ik giet het beslag erin, draai het ijzer om (waar de andere hotelgasten erg blij mee zijn) en wacht nog een keer twee en een halve minuut. Ik doe het ijzer open en dit keer zit de wafel wel aan de onderkant. Dan zegt Audrey: hé, heb je er eigenlijk wel bakspray ingedaan? Marieke: de wat? Er stond dus blijkbaar bakspray naast de wafelijzers die er eerst in gesprayd moest worden :P Maar goed, deze wafel wel heel van het ijzer eraf gekregen. De wafel moest wel binnen twee minuten naar binnen worden geschrokt aangezien we anders te laat zouden komen voor onze volgende activiteit, maar desalniettemin smaakte hij heerlijk (terwijl de lieve vrouw nog steeds de eerste wafel uit het ijzer aan het pulken was).

De volgende activiteit was een swamptour op zoek naar alligators! In Louisiana (de staat waar we nu waren) zijn ongelofelijk veel moerassen en dus heb je hele lange wegen op palen die over de moerassen heen gaan, heel gaaf om te zien en over heen te rijden!
Op de boot was het niet super druk (en we hadden bijna gezelschap van een kat die later Blue bleek te heten. Blue was vastberaden om op die boot te komen, maar helaas was zijn missie mislukt.) en we voeren over de moerassen op zoek naar alligators. Ik heb natuurlijk weer ongelofelijk veel foto's gemaakt en we hebben ook echte alligators in het water gezien! Naast de alligators kwamen er soms ook een paar wasberen om de hoek kijken die de mashmellows die ze toegegooid kregen helemaal geweldig vonden (de tien plakken aan elkaar geplakte kalkoen was minder populair) en daar heb ik dus ook mijn wijsvinger vaak op en neer laten gaan op de foto knop.
Na de super interessante swamp tour (waar ik bijvoorbeeld heb geleerd dat indianen geen baardgroei hadden, hadden ze nog nooit gezien tot de Spanjaarden kwamen) zijn we naar een oude plantage geweest waar vroeger slaven werden gehouden. Dat was super interessant en de mensen die de tours gaven door het huis waren gekleed in de kledingstijl van toen. Het opmerkelijkste vond ik, was dat er ooit een vrouw had gewoond, maar die was eens van de trap af gedonderd en toen brak haar hoepelrok en stak haar in haar been. De wond ging infecteren en daarna ging ze dood. Een ander opmerkelijk ding dat normaal was voor de inwoners van plantages in het zuiden was dat als ze een gast hadden, ze een gesneden ananas op het bed voor ze achter lieten ieder dag. Wilde de gastheer/vrouw echter dat de gast vertrok na zoveel dagen, dan werd dit op de meest beleefde manier duidelijk gemaakt: in plaats van een gesneden ananas werd er die ochtend een hele ananas op het bed geplaatst. Dit stond dus voor: scheer je weg, alstublieft.
Na de plantage (waar tegenover de American Queen lag, lijkt precies op de Frisian Queen mam!) zijn we naar onze eindbestemming van deze trip gereden: New Orleans!

Op de maandag zijn we naar de markt geweest en natuurlijk naar Bourbonstreet (waar je alleen voor je uit kijkt en niet deze vraag beantwoord: 'I bet I can tell you where you got your shoes.' uitleg komt later voor die zin). Op Bourbonstreet zijn allemaal toplessbars en weet ik veel wat voor andere dingen, maar het is wel iets wat typisch New Orleans is, dus zijn we er wel een keer doorheen gelopen. Terwijl we dit deden, keken we vooral naar de grond (het regende pijpenstelen dus in onze regencapes en naar beneden kijkend werden we niet super nat.) en werden we opeens aangesproken door een luguber mannetje: 'Hey m'am, I like your tennisshoes, I bet ya I can tell you where you got them.' BEANTWOORD NOOIT DEZE VRAAG!! Hij probeert je een weddenschap af te sluiten dat hij je kan vertellen waar je je schoenen vandaan hebt. Als je antwoordt, wordt dat beschouwd als een weddenschap. De vraag kan echter ook geïnterpreteerd worden als 'ik durf te wedden dat ik weet waar je je schoenen hebt' dus zal hij antwoorden: aan je voeten. En dan wil ie geld! Janell wist dit want ze was al eerder in New Orleans geweest dus zei ze gelijk: ja, die zitten aan mijn voeten. En liepen we door. We sproken af dat als het nog eens zou gebeuren, ik Nederlands tegen hem zou gaan ratelen, maar helaas hadden we ze blijkbaar afgeschrikt dus kon ik geen Nederlands praten.
In New Orleans wordt er wel Frans gesproken, dus daar heb ik even naar geluisterd, maar het is heel anders dan in Frankrijk.
Om 4 uur hadden we een trolley ride door New Orleans met een gids. Het was een echt oude tram (trolley) en we hebben veel van de stad gezien. Ook de plaatsen die erg zwaar getroffen waren door Orkaan Katrina (vaak nog steeds niet opgeknapt) en we zijn gestopt bij een begraafplaats omdat die in New Orleans erg bijzonder zijn. Omdat er dus alleen maar moeras is en het vroeger erg vaak overstroomde, zijn de graven boven de grond in tempels of wat de dode eigenaar dan ook maar ontworpen had. Alle steen waar de graven van waren gemaakt was geïmporteerd (alle steen in New Orleans sowieso) want er was geen harde ondergrond, alleen maar moeras. De stad zelf is dus gebouwd op moeras, maar daar merk je niks van want ze hebben het geloof ik de grond opgehoogd ofzo.

Op dinsdag hadden we 's ochtends een dekengevecht (Audrey en ik, we sliepen namelijk samen in een tweepersoonsbed) wat resulteerde in dat ik van het bed afviel. Uiteindelijk wist ik alsnog de deken te claimen dus is Audrey maar gaan douchen. De douche was erg interessant aangezien ik er niet onder paste. Dus al hurkend gedoucht, en natuurlijk nog een paar keer die kleine flesjes laten vallen. Maar het plafond was ook al zo laag! Serieus pap, jij had waarschijnlijk je hoofd gestoten als je rechtop stond!
Hierna zijn we naar een aquarium geweest wat heel gaaf was! Later weer naar dezelfde markt en nog een keer over Bourbonstreet (we hadden niets anders te doen want we moesten wachten) en daarna cooking class! Niet dat we zelf iets gemaakt hebben :P Maar de mevrouw deed alles voor en gaf ons haar recepten (natuurlijk was dat allemaal inclusief dingen die je alleen in hun winkel kon kopen). Het eten was heerlijk! Hierna terug naar het hotel en roomservice besteld :). Die woensdag zijn we weer terug naar Arlington gereden.

Op donderdag 28 november was het Thanksgiving! Het enige wat ik ervan wist voordat ik hier kwam was dat mensen kalkoen eten. Nou, en eten, dat doen ze! Niet alleen kalkoen maar gewoon de hele dag door wordt er gegeten! Daar heb ik niet echt aan meegedaan want het was nou niet echt mijn gerecht, maar het was wel gezellig! Normaal gesproken komt de familie bij elkaar en kijkt American Football op tv. Wij hadden geen familie over de vloer en keken ook geen Football omdat Roy en Janell niet van Football houden. Wel hebben we de Thanksgiving parade in New York op tv gekeken en daarna allemaal films (voornamelijk kerstfilms).

Ik heb nu echt geen zin meer om mijn blog verder te doen :p Misschien morgen weer verder :P Het volgende wat ik ga vertellen kan ik wel heel uitgebreid doen en dat moet eigenlijk ook, maar daar ben ik nu niet meer in de stemming voor :)
Morgen meer! (Hoop ik :P)