It's the little things

Even een break van mijn avonturen om een indruk te geven van wat er hier allemaal anders is.

Natuurlijk eten mensen hier veel meer fast food en wordt er overal met de auto heen gereden, maar wist je dat de rijstroken hier breder zijn? Dat komt natuurlijk door alle pickup trucks die hier overal rondrijden en de mega grote vrachtwagens met zo'n grote uitstekende neus. Maar niet alleen de wegen zijn anders, ook de verkeersregels zijn compleet anders. Bijvoorbeeld, als jij voor een stoplicht staat (het stoplicht staat aan de overkant van het kruispunt) en je wilt rechtsaf, dan mag dat wanneer jij denkt dat het kan, je hebt geen stoplicht voor naar rechts. Je mag dan op welke strook je ook maar wilt rijden, en ook inhalen op welke strook je prefereert, rechts inhalen is dus toegestaan en heel normaal. Als je een kruispunt hebt onder een viaduct (zoals bij de snelweg naar Bolsward als je naar beneden gaat bij Nijland) heb je geen verkeerslichten of haaientanden (daar hebben ze hier nog nooit van gehoord, ik werd enorm vreemd aangekeken toen ik over 'sharkteeth' begon in de auto) maar vier stopborden. Je moet compleet tot stilstand komen (als er een politieauto staat te controleren moet je vijf seconden stil staan anders wordt het niet gezien als een complete stop) en dan is het 'wie het eerst kwam, wie het eerst maalt'. De wegen zijn ook ongelofelijk slecht hier. Allemaal gaten en hobbels in de weg, maar dat weet ik alleen omdat me dat op de eerste dag opviel (net als de brede rijstroken) want nu ben ik eraan gewend. Van hectometerpaaltjes hebben ze hier ook nooit gehoord en dat was me nog een hele klus om uit te leggen wat dat dan weer was :P Rechts heeft voorrang bestaat hier niet en rechtdoor op dezelfde weg gaat voor ook niet. Als jij van een zijweg komt bij een T-splitsing, moet jij wachten tot er niemand meer aankomt. Fietsen wil je hier echt niet want dat is letterlijk levensgevaarlijk. Niemand kijkt uit voor fietsers omdat die hier normaal gesproken tocht nooit zijn en er zijn dan ook geen fietspaden. Alhoewel, er is één weg die ik weet die wel een fietspad heeft, maar dat is alleen die ene weg (een rechte weg van ongeveer 300 meter) en die lijdt dus nergens naar toe dus slaat het nergens op dat je daar op zou fietsen. Ik heb dan ook nog nooit een fietser daar gezien. Ik zag er wel één ergens anders en die droeg, heel slim, een veiligheidsvest en een helm. Als je dan toch geraakt zou worden door een auto die jou niet zag wordt je hoogstwaarschijnlijk aangeklaagd door de eigenaar van de auto dat er een krasje op zijn auto zit, kan hen het wat schelen dat jij daar ligt te kreunen in de berm! :P

Maar genoeg over het verkeer, er is veel meer hier dat anders is.

De lijm hier (de equivalent van de prittstift) is paars, altijd. Ik heb het nog even nagevraagd of dit niet een vreemd merk was en dat daarom de lijm paars was, maar toen werd mij meteen gevraagd welke andere kleur lijm dan wel niet moest hebben.
Als je in de supermarkt in de rij bij de kassa staat is het niet normaal om een scheidingsbalkje (hoe je het ook wilt noemen, dat ding op de lopende band zodat kassières weten of de boodschappen nog van jou of van degene achter je zijn) achter jouw boodschappen te leggen voor de volgende persoon als er nog niemand achter je staat. Je legt er alleen één voor jezelf neer om jouw boodschappen van de persoon voor je te scheiden. Als je dan gaat afrekenen wordt je altijd gevraagd of je alles hebt kunnen vinden en hoe je dag gaat en of je tevreden bent met het personeel en dat soort dingen. Blijkbaar wordt hen enorm gestimuleerd om een goed gesprek met de klant aan te gaan (zo zei de kassajongen die de pretzel m&m's afrekende ook dat hij die persoonlijk niet lekker vond, net als Elke later heeft bevestigd. 'die dingen waren echt smerig!') wat ikzelf erg leuk vind. Dit gebeurt terwijl zij alles zorgvuldig voor jou in een plastic tasje stoppen, goed oplettend dat niets iets anders plet, en daarna wordt je een fijne dag gewenst. Geweldige service! Daar mogen de Nederlandse supermarkten nog iets van leren!
Niet alleen in de supermarkten is de klantenservice over het algemeen geweldig, ook in restaurants kan het niet stuk. Je wordt naar een tafel gebracht met de menu kaart en altijd gevraagd hoe het met iedereen gaat en er wordt vaak tijdens het eten gevraagd of alles naar wens is. Maar het beste van allemaal over alle (dus ook, en vooral, fast food-) restaurants zijn de free refills! Je koopt je drinken maar één keer, krijgt een enorm glas/plastic beker (ligt eraan in wat voor een restaurant je bent) en die wordt constant bijgevuld. Zonder betaling! Ik bedoel, dat is toch een droom voor iedere Nederlander?! Nu kunnen we gewoon naar ons glas kijken, kijken, en wordt hij gevuld zonder dat we het nog een keer moeten kopen! Geweldig!!

Nog even over auto's, als je hier de auto op slot doet met de afstandsbediening op de sleutel, toetert de auto één keer. Daar ben ik me toch een aantal keer enorm lam mee geschrokken! Vooral in het begin, nu ben ik eraan gewend. Ook gaan de deuren niet allemaal open als je de auto opent. Alleen de bestuurdersdeur ontgrendeld. Dit is, legde Roy mij uit, omdat als je achternagezeten wordt door iemand met een mes o.i.d. en je gaat snel je auto in, dat diegene dan niet snel op de achterbank kruipt door één van de andere deuren. Roy maakt hier altijd leuk gebruik van door zelf in de auto te gaan zitten en dan Audrey en mij in de kou (want ja, het is nu koud in Texas :P Vandaag was het -1 graden Celcius!) buiten laten staan en soms zelfs weg te rijden!. Natuurlijk houdt hij de schijn voor dat hij niet snapt waarom wij nou niet gewoon de auto in komen want het is buiten toch zo koud?
Nu we het toch over auto's hebben zal ik ook nog even vertellen dat op ieder viaduct de vijfpuntige ster van Texas, of de contouren van Texas geprint zijn. Niet alleen op de viaducten trouwens, OVERAL!! Op deuren, in ramen, op huizen als decoratie en trots (mensen hebben ook constant een Amerikaanse vlag buiten hangen, niet omdat het een feestdag is maar omdat ze gewoon patriottistisch zijn, en daar zijn er hier héél veel van) op hun auto's, noem maar op! Wat ik persoonlijk heel grappig vind, is hoe ze viaducten doen. Als je twee snelwegen hebt die elkaar kruisen, dan heb je me toch een chaos van rijstroken op hoge palen die elkaar overal kruisen en doen. Terwijl we hier in Nederland gewoon makkelijk vier lusjes hebben :P

Dan zijn we aangekomen op het onderwerp school. En daar is me alles toch een partij anders! Ten eerste heb je een dagelijks rooster in plaats van een wekelijks rooster zoals we in Nederland hebben. In andere woorden, je hebt iedere dag dezelfde lessen op hetzelfde uur. Dat kan nogal saai zijn, maar zo leer je wel snel waar je heen moet lopen :) Je moet per sé iedere dag een ID kaart om je nek dragen aan een lanyard (ik ben de Nederlandse naam voor dat ding vergeten maar zo'n lange ketting met een klipje aan het einde waar in dit geval een kaartje aanhangt met je naam en je jaar (voor mij dus 11) en een foto) en als je hem niet hebt dan kan je mooi een nieuwe kopen voor 5 dollar. Zonder ID, geen les. Mijn school heeft ongeveer 2000 leerlingen en daarom zijn er drie blokken gereserveerd voor lunch. Je hebt dus één van die drie blokken en dus niet lunch met iedereen. Je mag daarom ook niet door de gangen lopen tijdens de lunch omdat je anders lessen verstoord. Dat brengt me op een ander punt. Als je naar de wc moet tijdens de les moet je je naam in een tabelletje schrijven op een kladblok dat je mee moet nemen naar de wc met de tijd erop geschreven wanneer je weg ging van de klas en als je terug komt moet je die tijd er ook op schrijven. Ze willen gewoon zeker weten dat je niet spijbelt als je door de gangen loopt. Het is hier op school sowieso een stuk strenger. Als je echt vlak na de bel binnen komt lopen ben je al te laat (gelukkig kan ik nog steeds de 'ik begrijp het niet, ik kom hier niet vandaan' kaart spelen als het daar om gaat, maar ik ben geloof ik maar één keer te laat gekomen). Toen ik jarig was heb ik in één van mijn klassen getrakteerd op ministroopwafeltjes (die mensen naar de hemel en God vonden smaken zoals ze zelf zeiden :P) maar toen bleek dat dat dus helemaal niet een gewoonte is hier. Ze vonden het zelfs een beetje vreemd aangezien het míjn verjaardag was, dus dan zou ík toch dingen moeten krijgen, niet zij :P Maar ze vonden het super lief dat ik ze de stroopwafeltjes gaf :)

Wat hier erg veel gebeurd (en wat ik ongelofelijk irritant vind) is dat mensen super vaak hun vingers/nek/ALLES knakken! Ik vind dat geluid vreselijk maar ik leer er steeds beter mee leven want serieus bijna iedereen doet het hier!

Mijn moedervlekken worden vreemd aangekeken aangezien hier maar weinig mensen die hebben :) Ze hebben er niet eens een apart woord voor en noemen ze sproeten.

Een groene en een grijze bak? Dat kennen ze hier niet. Alles wordt in één bak gemikt en recyclen kan, maar dat moet op eigen initiatief en wordt niet bepaald gestimuleerd. Janell vond het idee van de petflessen voor 50 cent inleveren bij de supermarkt dan ook geweldig maar helaas kan dat hier niet.

Ook tussen witte en bonte was wordt hier geen onderscheid gemaakt. Alles bij elkaar in de trommel en draaien maar.

Het is hier super normaal om een zakje chips te eten met je maaltijd. Ik vind dat echt niet lekker om erbij te eten dus doe ik dat ook niet, maar in subway bijvoorbeeld kan je een heel assortiment vinden waar je uit kan kiezen.

De wc's hier (ja, het ging om de kleine dingetjes die anders waren :P) spoelen ook anders door. Al het water verdwijnt helemaal voordat er weer nieuw komt om het op te vullen.

In de restaurants hebben ze dienbladen die minstens twee keer zo groot zijn als de onze en dus hebben ze ook een uitvouwbare standaard bij zich om het op te zetten. Dit past wel bij het motto: Everything is bigger in Texas :P

Omdat de stenen die in de buurt gevonden worden zandkleurig of in ieder geval erg licht van kleur zijn, zijn bijna alle gebouwen ook deze kleur. Sarah en ik vinden allebei dat alles hier zo op alles lijkt. Van de huizen tot alle winkels.

Als laatste denk ik dat, sinds ik hier ben, ik nog geen verse groente heb gegeten. Zelfs in de restaurants kan je gewoon proeven dat het uit een blikje komt. Het is echt vreemd hoe je op een gegeven moment snakt naar een bord met vlees, verse!! groente en aardappelen. Hier eet ik vaak aardappel puree en plakken ham. Ik vind de macaroni and cheese trouwens niet te harden, maar het is Audrey's favoriete kostje :P We eten veel vaker voor de tv dan aan tafel.

Dit was het even voor vandaag :) Mijn volgende 'tussendoor' blog wordt over leuke vragen die ik heb gekregen :)

Hooooi!