Dit gaat, ben ik bang, een slechte gewoonte worden

Sorry! Alweer mijn streven van een blog per week verprutst :P Vandaar de titel van deze blog. Maar hierdoor wel weer een lange! Dus, ga er lekker bij zitten, en veel lees plezier!

Het begint op 10 oktober. Omdat we de vrijdag vrij van school hadden door lerarenvergaderingen, gingen we donderdag avond op weg. Op weg naar Houston wel te verstaan :D. 'We' bestaat deze trip uit Janell, Audrey en Sarah (uit Duitsland).
Na een lange autorit van meer dan 4 uur, een 'Charlie and the Chocolate Factory' en een klein beetje 'Titanic' later zijn we gearriveerd in ons hotel. Meteen na aankomst alweer enorme lol gehad met zo'n karretje waar de bagage op kan en waar je je kleren aan kan hangen, die dingen zijn niet te besturen! Maar één paar wielen kan daadwerkelijk draaien waardoor je het ding nooit de goede kant op krijgt :P We werden nogal aangestaard in de hotel lobby..
Eenmaal in de hotel kamer gesetteld, hebben we tv gekeken en een hoop lol gehad (vooral aangezien ene Sarah allemaal Duitse onzin brabbelt in haar slaap) en de volgende ochtend vroeg aan het ontbijt. Drie keer raden waar we na het ontbijt heen gingen? NASA!!! De enige echte! Een super gave tour gehad over het hele (grote) terrein in een treintje, enkele gebouwen in geweest, o.a. het gebouw van waaruit de eerste maanlanding werd gemonitord, in die kamer zijn we ook geweest :D En na deze rondleiding zijn we in het museum geweest. We hebben de ruimtepakken door de tijd heen, een flits van de kale kruin van André Kuipers in een film die we keken en een hele hoop sterren en planeten gezien. Verder was er een expositie over de uitvindingen van Leonardo Da Vinci, dus die moesten natuurlijk ook even uitgetest worden :) Als klap op de vuurpijl ook nog een ritje in een simulator gemaakt wat super hilarisch was, vooral omdat Sarah het zo grappig vond dat ze helemaal stuk ging. Als Sarah lacht, dan kan jij het sowieso ook niet meer inhouden want haar lach is hilarisch! Als souvenir hebben we (Audrey, Sarah en ik) ons in een foto-hokje gepropt en de meest vreemde foto uitgekozen die we gemaakt hadden. Zelf heb ik ook nog een sweater van NASA gekocht.
Hierna was de dag nog niet over want we reden verder naar Galveston, een plaatsje aan de Golf van Mexico :D. Het meest leuke hieraan was dat mijn vader ook ooit eens in Galveston was geweest en in de Golf van Mexico gezwommen heeft! Ik volg hierbij in zijn voetsporen (al zijn alleen mijn benen in het water geweest). De weg ernaartoe was erg gaaf want er was een enorme brug die erg mooi in elkaar zat. Natuurlijk werkte mijn fototoestel op volle toeren. In Galveston aangekomen hebben we geparkeerd direct aan het strand. Deze parkeerplekken hadden een nogal aparte (waarschijnlijk Amerikaanse) manier van betalen: met je telefoon! Je moest een nummer bellen, je nummerbord doorgeven en je creditcard gegevens :P (Jeetje hé, dat duurde een tijdje voordat ik op het woord 'nummerbord' kon komen!) Na dit avontuurtje (want natuurlijk werkte dit geweldige systeem niet meteen) zijn Audrey en Janell naar de giftshop gegaan en hebben Sarah en ik ons vermaakt op het strand en in de zee (Ik heb nu in de Golf van Mexico gestaan :D).
Hierna zagen wij in de verte een scène uit rocket power. Voor de mensen die niet weten wat rocket power is, het is een kinderprogramma dat Elke en ik altijd keken over een groep skaters/surfers die aan het strand woonden. In het tafereel dat wij in de verte beschouwden was echter geen skater of surfer te bekennen. Wat er wel was, was een enorme pier met een kermis erop! En dat was er ook altijd bij rocket power! Dus, nadat ook Sarah en ik de nodige souvenirs hadden aangeschaft, en heremiet kreeftjes met geschilderde schelpen hadden bewonderd die in de winkel te koop waren, gingen wij dit kant op.
Eenmaal aangekomen kwamen we erachter dat het nogal duur was. Alleen al om op de pier te mogen lopen kostte het geld, laat staan als je ook nog eens de attracties wilde doen. Dus toen hebben we besloten om eerst maar even avond te eten. In het geweldigste restaurant ooit wel te verstaan! Een Bubba Shrimp restaurant!! Voor de mensen die de film Forrest Gump niet gezien hebben (schaam je diep, en ga dan meteen naar de videotheek om hem te huren en te kijken!), er is een karakter in de film, bubba, die enorm van garnalen (shrimp) houdt. Dus het hele restaurant is gebaseerd op de film. De film heeft ook een zin die iedereen kent: run forrest, run. Dus op de tafels stonden bordjes en als je wilde dat de serveerder bij jouw tafel kwam voor iets dan deed je het bordje: stop, forrest, stop voorop en als je niets nodig had dan deed je het bordje: run, forrest, run voorop! Geweldig systeem! Echt super lekker gegeten daar. Vis met uitzicht op zee (als de golf van mexico een zee genoemd mag worden, ik heb geen idee :P).
Tijdens het eten toch besloten om wel het geld neer te leggen zodat Sarah en ik net zo vaak in de attracties konden als we wilden (want hoe vaak kan je nog op een kermis pier ding in attracties gaan!), dus liepen Sarah en ik na het eten naar de attracties. We zijn in ze allemaal gegaan (ook een ding dat één grote looping was en je ging telkens dan vooruit dan achteruit over de kop, echt heel gaaf! En allemaal andere achtbanen en een reuzenrad. Het was ondertussen avond dus de lichtjes schenen super gaaf over het water. Het leukste was dat je in de rustige attracties (zoals het reuzenrad) de zee ook daadwerkelijk kon horen klotsen tegen de pier, echt heel gaaf. Ik ben ongelofelijk blij dat ik dat gedaan heb!

Dan komen we aan bij dag 2 van het lange weekend (kun je nagaan hoe lang deze blog wel niet wordt!). Weer wakker geworden in het hotel, ontbeten en toen op naar het Texas Battle Ship (museum). Het was aan de ene kant wel een museum, aan de andere kant niet. Dit kwam omdat het het echte schip was waar je op ging en doorheen liep! Door het schip heen waren bordjes met informatie, en er waren kamers waarvan het interieur nagemaakt was van hoe het eerst was. Het was heel gaaf, maar jammer genoeg ook erg warm (een voorbode van onweer met een enorme regenbui bleek later) waardoor we niet het hele schip hebben gezien. Vooral de stukken helemaal bovenin waar we heel veel steile trappen voor zouden moeten klimmen.
Nadat we ook hier souvenirs hadden gekocht (o.a. een constume-made dogtag) renden we in de stromende regen (ze hebben hier dan niet vaak regen, maar als het er is, dan is het ook meteen alle regen die wij verspreid hebben over de dagen) naar de auto om naar onze volgende bestemming te gaan: Nederland. Nederland? Ja, Nederland. Er is een plaatsje in de middle of nowhere (in de middle of nowhere ben je erg snel in Texas) dat Nederland heet! Dus wij er vol enthousiasme heen gereden. Ergens in dit plaatsje moest namelijk een windmolen museum zijn over Nederland. Dus wij zoeken en zoeken, maar er was niks te vinden. Toen we ernaar vroegen bij een benzine station werden we vreemd aangekeken een toen werd er gezegd: Zo, een windmolen museum, spannend zeg (!). Dus wij weer verder zoeken. We zijn er wel achter gekomen dat het plaatsje Nederland blijkbaar erg religieus is (we hebben 5 kerken geteld, maar het kunnen (en dat zou mij niks verbazen) er meer zijn) en dat ze een football team hebben met als mascotte een bulldog. Uiteindelijk toch de windmolen gevonden. Omdat ik Nederlands was kreeg ik een gratis boekje. De vrouw die het museum runde was zelf niet Nederlands, maar een man die next-door woonde en daar ook een museumpje (nadruk op 'pje') had, was wel Nederlands. Even door haar museum heen gekeken en speculaaskoeken gekocht (het mocht dan nog wel niet bijna sinterklaas zijn, maar ik weet zeker dat de winkels in Nederland het sinterklaas assortiment toch al uit de kast had gehaald). Daarna naar de man gegaan met zijn museumpje ernaast. Hij was wel Nederlands dus even met hem in het Nederlands gesproken (wat overigens heel gek voelde en ik gebruikte veel Engelse woorden) en in zijn museumpje rondgekeken. Het was een replica van een oud-Hollands interieur en allemaal spulletjes die erg veel voor meneer betekenden. Hier uiteindelijk een t-shirt gekocht met daarop: Nederland, Texas. Helaas was er alleen nog maar een L-maat of groter, dus is dat shirt nu gedegradeerd tot pyjama-shirt. Na in het lokale fastfoodrestaurant een driedubbele hamburger naar binnen te hebben gewerkt (de medewerkers waren erg van mij onder de indruk. Ik zat vol.) weer terug naar het hotel in Houston gegaan.
De volgende dag alle spullen gepakt want we gingen weer naar huis. Onderweg zijn we echter nog gestopt in een plaatsje met allemaal toeristische winkels met (je raad het al) een Nederlands winkeltje! Het schattige pandje was gedoopt: 'the little Dutch girl' en hier hebben we rondgekeken en ik heb bij nogal heel veel dingen enthousiast uitgelegd wat het is of hoe het smaakt. Hier heb ik twee buttons gekocht met de teksten: 'If you ain't Dutch, you ain't much' en 'I am not opinionated, I am just Dutch' en een koereepje, omdat het kon. De vrouw achter de kassa was Nederlands en had haar accent door de jaren heen niet verloren. Ze sprak precies als Prinses Beatrix (wat klinkt dat vreemd!) en had blijkbaar constant Nederlandse mensen aan de balie want zo enthousiast was ze ook weer niet met mijn bezoek. Had misschien iets te maken met het feit dat ik foto's aan het maken was van al haar uitgestalde waren...
Hierna nog even naar het Duitse souvenirwinkeltje ernaast geweest voor Sarah (hier hadden ze t-shirts met de tekst: 'I don't give a schnitzel') en daarna nog naar de Texas shop! Daarna toch echt naar huis. Onderweg moesten we op een gegeven moment naar de wc (Audrey en Sarah moeten constant naar de wc :P) dus stopten we bij een naargeestige benzine station. Nadat we de wc gevonden hadden kregen we meteen twijfels of dit wel zo'n goed idee was aangezien de vrouw die er net uitkwam (nogal doorweekt) ons waarschuwde voor het water verslindende apparaat. Audrey werd moedig en ging eerst. Niks aan de hand. Dus toen ging ik. Serieus, ik heb nog nooit zo'n gore wc gezien! Het meest ironische van het hele ding was dat er een papiertje aan de deur hing van het bedrijf dat de wc mogelijk had gemaakt en dat het bedrijf altijd streefde naar schoon- en veiligheid. Toen ik klaar was en Sarah ging (en wij buiten stonden te wachten met handsanitzer, want, niet verassend, er was geen zeep), vond zij dat bordje ook op een gegeven moment, en dat hebben we geweten! Een enorme lachbui kwam vanuit de wc naar buiten en wij hielden het ook niet meer :P Hierna toch echt naar huis gegaan, een hoop avonturen rijker en een hoop lol achter de rug.

Dat was weekend #1 :)

Tijdens de schoolweek werden er senior pictures genomen. Ik ging daar ook heen want op mijn ID dat ik om mijn nek moet dragen staat dat ik een senior ben. Dus ik daar heen, foto's gemaakt op een tribune die eruit zag en voelde alsof hij elk moment in elkaar kon storten (was vast een doe-het-zelf pakket van de gamma van 20 jaar geleden) en daarna weer terug naar de klas om mijn reportcard (rapport van de eerste 6 weken) op te halen. Op deze reportcard stond echter dat ik een Junior was (Senior is jaar 12, junior is jaar 11). Dus ik naar de administratie, en bleek dat ik toch een Junior was, maar dat ik wel naar Prom mocht en een toga en hoed mocht dragen met graduation. Feitelijk ben ik dus wel een senior, maar als zij er blij van worden dat er een 11 op mijn ID staat, vind ik dat helemaal prima.
De toga en hoed zijn de cap and gown. Die dingen die je altijd in films ziet bij hun slagen. De graduation is een veel groter evenement dan ik gedacht had, en ook een stuk commerciëler dan in Nederland. Er wordt hier van alles aangeboden. Van kaarten die je kan sturen naar mensen om aan te kondigen dat je gaat slagen, tot de kaarten die je terug stuurt nadat je geld hebt ontvangen van deze mensen voor je geweldige prestatie. Broeken, shirts en sweaters zijn ook in het assortiment te vinden evenals lijstjes voor je diploma en dat gekke kwastje op je hoed. Dit kwastje kan ook de luxe versie zijn (kost wel 5 dollars meer), en verder heb je nog sleutel hangers in alle vormen en maten, dingen om in je auto te hangen, noem het maar op! Alles wat je voor rotzooi kan bedenken hebben ze voor jouw jaar (in mijn jaargenoten hun geval: 2014).

Ik begin zo langzamerhand een beetje bang te worden dat ik zo een typlimiet ofzo bereikt heb :P

Maar we gaan weer lekker verder :)

Sommigen van jullie die ik op facebook heb zullen de foto's gezien hebben van mij en nog een ander meisje (Ridglea, zit bij mij met wiskunde) gekleed in het roze. Sommigen (de meesten) van jullie zullen ook weten dat roze nou niet per sé de kleur is die ik zou kiezen voor kleren die ik draag. Waarom nu dan wel? Pinkfest! De hele maand oktober staat bij onze school in het teken van Pinkfest maand. De hele maand wordt er geld ingezameld voor onderzoek naar borstkanker. Door het t-shirt te kopen dat ik aan had in de foto heb ik 15 dollar gedoneerd. Afgelopen vrijdag was Pink-out day (zoals ik in de vorige blog vertelde dat we thema-dagen hebben was dit de draag-roze-dag) en daarom had ik mijn shirt aan. Mensen hadden hele tutu's in elkaar geknutseld en het was een geweldig gezicht, vooral in de pauze :) De dag voor pink-out hadden we pajama-day. Dat was echt een geweldige dag! Iedereen was in hun pyjama's! Ik had mijn pyjama shirt aan met het Wilhelmus op mijn rug (het shirt zelf was, natuurlijk, oranje) en een joggingsbroek. Normaal gesproken slaap ik in een kort broekje maar dat mocht niet door de dress-code op school: geen broeken korter dan je vingers als je je armen langs je zij houdt, geen tanktops met bandjes nauwer dan drie vingers naast elkaar en geen beledigende teksten (ik denk dat ik dus ook geen shirt met 'zwarte piet' mag dragen, dus heb ik er maar een joggingsbroek van gemaakt.

Prom (het bal aan het eind van het jaar) is erg duur. Niet alleen de jurk, maar ook het kaartje. Daar hebben ze hier echter een oplossing voor gevonden: Suckers! Suckers zijn lolly's die je kan ophalen als senior (60 per zak) en dan moet verkopen aan andere leerlingen voor 1 dollar (suck for a buck). Ik heb nu al mijn 60 suckers verkocht met mijn geweldige verkooppraatjes (vaak erin gegooid dat ze niet heel vaak de kans zullen krijgen om een sucker te kopen van een Nederlandse exchange student) en daarmee 60 dollar opgehaald. Dit breng ik naar de vrouw die mij de suckers gaf en daarmee krijg ik 10 dollar korting op mijn Prom ticket. de overige 50 dollar gaat naar de school pot. Goed geregeld!

Dan heb ik nog een verhaaltje over mijn Japanse klas. We hebben net een origami project afgerond. Origami is het papier vouwen en het was heel erg leuk. Als einde van het project gingen we naar de crèche die ook in het schoolgebouw van Ben Barber (die andere school) zit (onder het motto van: wij Amerikanen willen alles in één, net als in onze supermarkt die ook een pizzeria bevat) om de kindjes daar wat te leren vouwen. Wij hebben een heel schattig meisje een olifant laten vouwen. Het mooiste was dat aan het einde van de vouwsessie, toen we op het punt stonden om weg te gaan, een jongetje riep: 'This was a very, very bad idea!' Blijkbaar was het toch niet zo leuk voor hem als dat wij het vonden :P

Vorige week vrijdag 18 oktober zijn we, nog voor mijn verjaardag, naar de musical van de Lion King geweest :D Dat was echt een super mooie musical, al moet ik zeggen dat Soldaat van Oranje nog steeds de mooiste was, maar deze kwam heel erg in de buurt! Als je de kans hebt om er heen te gaan, doe het! De dag erna ben ik met Audrey en Roy weer naar dezelfde bioscoop geweest als waar we the Butler hadden gezien (de bios en restaurant in één) en daar hebben we Gravity gekeken. Wat een slechte film was dat zeg! Het begin was goed, toen er mensen dood gingen enzo, maar daarna was het alleen maar hetzelfde en kon je op een gegeven moment niet wachten tot de film was afgelopen. Niet de moeite waard dus. Die zondag zijn we naar een kleine markt geweest (Roy, Audrey en ik) want Audrey moest vrijwilligerswerk doen voor school. Roy en ik hebben alle kraampjes uitvoerig bekeken (Roy vooral de kraampjes met platen, vindt hij prachtig) en daarna hebben we met z'n drieën een snowcone gegeten. Het was gecruncht ijs met een smaak siroop eroverheen, erg lekker! Hier heb ik een klein houtblok met een geschilderde schildpad erop gekocht.

Gisteren ben ik, samen met een hele hoop andere exchangestudents uit de omgeving, naar SixFlags geweest! Een heel gaaf attractiepark waar ik me prima vermaakt heb! Hier heb ik Federica (uit Italië) en Helene (uit Duitsland) ontmoet. Rebecca (een voormalige exchange student bij de hostouders van Sarah die nu even op bezoek is voor twee weken) was ook mee en met z'n vijven hebben we het hele park onveilig gemaakt. De geweldigste achtbaan ooit was de Mr. Freeze! Je zat in een achtbaankarretje en (net als in de Xpress in Walibi, die rode waar je afgeschoten wordt aan het begin) wordt je onverwachts afschoten, maar dan achteruit! En dan maak je een aantal loopings, ga je verticaal een heel stuk omhoog, dan hetzelfde stuk weer verticaal naar beneden, door dezelfde loopings en rem je keihard aan het einde. GE-WEL-DIG!! Jammer genoeg een veel te lange rij om er vaker dan één keer in te gaan. Aan het einde van de dag hebben we nog even het onweer met de bliksemschichten kunnen bewonderen vanuit het park (Dat langzaamaan in een zombie park omtoverde in verband met Halloween) en daarna gingen we weer naar huis. Nog even een geweldig kort verhaaltje over Sarah en één van de acteurs uit het park die was verkleed als een zombie: Een zombie vrouw stond voor Sarah en keek haar heel doordringend aan (ze stond ook nogal dichtbij). Een normale reactie zou zijn dat je achteruit deinst, maar wat doet Sarah? Ze gaat helemaal naar voren leunen tot haar neus bijna de neus van de actrice raakt en de laatst genoemde deinst achteruit! Je kon aan haar zien dat ze dat absoluut niet verwacht had, echt geweldig!

Dan wil ik nog even dit zeggen: Gefeliciteerd met je verjaardag pap!! Ik moet nog steeds je cadeautjes opsturen maar één ervan heb ik al verklapt: een kalkoen pet! Echt een geweldig ding :P

Audrey en ik zijn nu lasagne aan het koken dus dat wordt een lekker maaltje (hopelijk) :) Ik ben er net achter gekomen dat hier bijna alles wat je in een keuken gebruikt om spullen in te stoppen (inclusief een ovenschaal) een 'pan' wordt genoemd :)

Wij gaan nu bijna eten en jij bent nu waarschijnlijk bijna in slaap gevallen omdat het zo'n lang verhaal is :P

HoiHoi!!